Trouwambtenaar zijn, hoe bijzonder is dat toch. Grossier zijn in de liefde! Wie kan dat zeggen. Om iedere keer maar weer de liefde tussen twee mensen officieel te bevestigen, om iedere keer ook weer dat Ja-woord met liefde te horen uitspreken, in welke taal dan ook. En keer op keer mijn beslissende officiële handtekening, met evenveel liefde, te zetten onder de huwelijksakte. Waarmee het dan écht echt is. Van twee verliefden naar een echt echtpaar! Het geeft mij iedere keer zo’n fijn gevoel, dat ik dat mag en kan doen.
Eigen trouwlocatie
De extra kers op mijn Babsentaart daarbij is dan de gekozen trouwlocatie.
In dat verband kom ik overal. Van mooie lieve kasteeltjes, tot in de eigen achtertuin van een paar. Op een rondvaartboot, in een lieflijke theetuin, of een lekker intiem cafeetje. In de meest beroemde en chicste hotels van ons land en ver daarbuiten. Onder een ruwhouten afdak in een bijna sprookjesbos en gewoon aan het strand van een van de vele leuke badplaatsen binnen en buiten Nederland. Ik was er overal, als de trouwambtenaar heb ik er dat ‘lieve’ werk mogen doen.
Trouwen in een klein kerkje
Zo was er een heel leuk paar dat het plan had opgevat om te trouwen in een klein kerkje, ergens midden in een oer Hollands dorp. Een kerkje regelrecht uit een aantal eeuwen voor ons.
Klein, intiem, met kroonluchters, mooie houten banken, een koor met een echt orgel op de bovenste verdieping. Aan de voorzijde, in het midden bevond zich een echt kansel, een preekstoel. De plek waar ooit de geestelijke de kerkgangers zijn geloofsleer trachtte bij te brengen. Nu deed het romantische gebouwtje slechts dienst als trouwlocatie. Wat een leuke plek om je jawoord te geven aan je allerliefste! Dat vond ook het bruidspaar. Het paste ook zo bij ze. Zij een spontane, niet zo maar een dame. Ze stond haar mannetje aan het hoofd van haar eigen technische bedrijf. ‘Ik sta net zo makkelijk met mijn werkhelm op de bouwplaats, Ria’. De bruidegom een echte Engelse gentleman, geboren in Engeland, maar al jaren wonend in Nederland. De bruid had mij op voorhand een foto van de binnenkant van het kerkje getoond, met de vraag: “Ria, wil jij vanaf dit ‘torentje’ onze ceremonie leiden?’
Love story
Heb ik gedaan! En wat voelde dat bijzonder. Daar stond ik, op de kansel, hoog boven de gasten én het bruidspaar, die, met een schuine blik naar boven, belangstellend mijn verhaal – hun love story – volgde. Ik had letterlijk overzicht over iedereen en kon op die manier uitstekend communiceren met het bruidspaar én de aanwezige gasten.
En toen de door het bruidspaar ingehuurde gospelzanger, na hun jawoord, met zijn nummer ‘Can you feel it’ de sfeer in het kerkje op gepaste wijze nog eens extra verhoogde, toen ging het dak er bijna af! Spreekwoordelijk dan, kerkjes werden vroeger meer dan degelijk gebouwd!
Getrouwd
Alleen maar om te zeggen hoe mooi, hoe bijzonder en écht het was. Ik heb ze echt getrouwd, met liefde, vanaf die kansel, dat torentje. Een echt hoogtepunt ook, letterlijk, maar zeker ook figuurlijk.
Doedelzak als trouwmuziek
Toen het pasgetrouwde paar het kerkje verliet, waren daar de doedelzakspelers, die voor een ‘real English atmosphere‘ zorgden. Waarna het paar vertrok, in een witte koets, getrokken door twee paarden. Uitbundig uitgezwaaid door de in een lange rij opgestelde gasten en begeleid door de doedelzakspelers. De dag werd afgesloten met een prachtig feest op een mooi landgoed in de buurt, waar iedereen kon genieten van hun liefde, tijdens een ontroerende eerste dans. En ik mocht erbij zijn! Ik zei het toch? Trouwambtenaar zijn, dat is toch een prachtig beroep! Ik voel me vereerd het te mogen zijn! Hoe mooi is toch de liefde.
Ria de Groot
‘for unforgettable memories’
Blog geschreven door Ria de Groot
Trouwambtenaar Ria de Groot
Hebben jullie ook plannen voor een bijzondere huwelijksceremonie, met verrassende hoogtepunten, op welke locatie dan ook. Het zal altijd JULLIE ceremonie zijn, dat is op zich al bijzonder genoeg! Bekijk mijn profiel. Samen maken we er echt iets onvergetelijks van!
WhatsApp Irene!