Gastblog geschreven door Mathieu Bosch
Een belofte is een mondelinge of schriftelijke toezegging; een gelofte een plechtige belofte, onder aanroeping van God of een heilige. Het gebeurt de laatste jaren steeds vaker dat de bruid en bruidegom elkaar graag willen toespreken. Een mooi moment daarvoor is natuurlijk de ceremonie waarbij alle dierbare gasten aanwezig zijn. Vlak voor het jawoord is het ultieme moment om aan de liefde van je leven te vertellen waarom je op dat moment daar staat, samen met familie en vrienden, en waarom je het jawoord aan elkaar wilt geven. Dan vloeien er regelmatig tranen. Want echt: zelfs een stoere marinier of getraind spreker houdt het niet altijd droog, wanneer hij de liefde verklaart aan zijn aanstaande. Het is voor alle aanwezigen fantastisch om zo’n dierbaar en intiem moment van dichtbij mee te kunnen maken. Ook voor de ambtenaar is dat een feestje.
Toen ik Marie-José, juf van groep vier, en Nick officier bij de landmacht, tijdens het voorgesprek vroeg of ze elkaar wilden toespreken werd er direct enthousiast geantwoord. “Natuurlijk gaan we dat doen, dat vinden we echt hartstikke leuk.” Ze hadden al meteen volop inspiratie, dus dat deden ze wel even. Het is altijd bewonderenswaardig wanneer de bruid of bruidegom tijdens de eigen huwelijksvoltrekking de stoute schoenen aan durft te trekken. De dag na dat bewuste gesprek kreeg ik echter een telefoontje. De bruid wilde nog graag iets met mij bespreken, wat niet voor de oren van haar vriend bedoeld was. Ze wilde natuurlijk graag trouwen en heel graag de belofte uitspreken, maar ze maakte zich grote zorgen over de uitvoering. Nick was een geboren prater, maar zij was nu al op van de zenuwen voor het idee en wist zeker dat ze halverwege de belofte in tranen zou uitbarsten. Uw ambtenaar wist haar gerust te stellen. Maak het klein, oefen het van te voren, zorg dat de zinnen lekker lopen en de woorden kloppen. Als je bang bent dat je op het moment suprême blokkeert, door emoties of zenuwen, laat het dan gerust bij een ‘Omdat ik zoveel van je hou’, dat zegt toch eigenlijk al alles?
De ceremonie liep voorspoedig, een mooie speech van de vader van de bruidegom en een fraai gedicht van de moeder van de bruid hadden treffend de toon gezet. Net voor het jawoord, vroeg ik Nick en Marie-José de belofte uit te spreken. De frêle bruid wilde graag beginnen. Er volgde een vlekkeloos verhaal over liefde, respect, vertrouwen en de grote wil er altijd voor hem te zijn. Er klonk terecht een groot applaus. Nick knuffelde haar even en pakte zijn briefje voor zijn belofte. Hij begon krachtig over hun ontmoeting, het zinnetje over het aanzoek ging al wat krakend, maar bij het hoeveel-hij-van-haar-hield brak de militair. Met een brok in de keel, en tranen in de ogen zocht hij hulp. Zijn aanstaande troostte hem. Ik reikte hem een glaasje water aan. Hij hervond zich een beetje en perste er nog een ‘Omdat ik zoveel van je hou’ uit. Dat dachten we al.
Meer over trouwambtenaar Mathieu Bosch
WhatsApp Irene!