Gastblog geschreven door Ria de Groot
Het is allang geen uitzondering meer. Dat er een heel gezin trouwt. Een gelukkig bruidspaar, samen met de kinderen, over de rode loper, het blijft
toch bijzonder. Ik was er deze zomer, als trouwambtenaar, een aantal keren bij.
Pappa en mamma, niet alleen dolverliefd, maar vooral ook supertrots, dat hun kinderen erbij zijn, bij al de mooie momenten van die zo belangrijkste dag van hun leven. En de kids? Die zijn net zo trots! Om erbij te mogen zijn ‘als pappa met mamma trouwt’ En ook vooral betrokken te worden bij de voorbereidingen aan de ‘grote dag’.
Zo was er hoogzomer, in augustus, een intieme en leuke huwelijksceremonie aan een van de plassen rond Rotterdam, de Bergsche Plas in Bergschenhoek. Een prachtige locatie om te trouwen. Een leuk bruidspaar met hun twee kinderen; een meisje van net negen jaar en haar broertje van vijf. Leuke kinderen! Tijdens mijn kennismakingsbezoek, een paar weken vóór de plechtigheid, bleek al snel wat een warm gezin het was. De
kinderen werden betrokken in alles. Hadden ook ‘meegewerkt’ in de uitvoering van het huwelijksaanzoek. Dat nu eens niet door pappa, maar door mamma was geregeld én uitgevoerd. Allebei in een T-shirt met daarop de vraag: Pappa wil jij met mamma trouwen’. Mamma hoefde de vraag eigenlijk al niet meer te stellen. En natuurlijk heeft pappa Ja gezegd. Stoere mamma hoor.
Maar evenzo stoere dochter. Want, nog maar negen jaar oud, had deze mini- dame besloten om tijdens de ceremonie een door haar zelf geschreven gedicht voor te dragen. Op te dragen aan die zo mooie liefde tussen haar pappa en mamma. Zelf geschreven dus. Hoe knap is dat, hoe stoer is dat! ‘Een wolk van liefde’ had ze het gedichtje genoemd. Ze zat er klaar voor, wachtend op een teken van mij, wanneer ze naar voren kon komen en om haar ouders te verrassen met die ‘Wolk van Liefde’ . Even moest ze moed verzamelen, maar ze stond er, een prachtig stoer meisje,kleine dichteres in de dop. Zonder te haperen las ze haar ‘Wolk van liefde’ voor.
De wolk van liefde veroorzaakte een tsunami van tranen bij het bruidspaar. Lieve tranen, trotse tranen. Onder luid applaus en dikke zoenen van pappa en mamma ging ze weer terug naar haar plaats. De Wolk van liefde gleed over het hele gezelschap toen het bruidspaar elkaar het Ja-woord gaf. Zoonlief kwam de ringen aanreiken, de gasten keken met een brede glimlach toe.
Die dag trouwde er een gezin! En wat voor een gezin! Na de plechtigheid overhandigde ze mij een speciaal voor mij op maat gemaakte versie van haar prachtige gedichtje. Opgerold als een kostbaar document, met een feestelijk lintje eromheen. Het was onvergetelijk. ‘Making unforgettable memories’. Het staat op mijn visitekaartje. Die zijn er zeker gemaakt, die dag, met de kleine dichteres in de hoofdrol.
Ria de Groot
‘for unforgettable memories’