Huwelijksbootje

De zon streelt de topjes van grote zeilschepen in de binnenhaven van Harlingen. Een meeuw, een touw dat tegen een mast klingelt, het klotsende geluid van water dat tussen wal en schip beweegt. Eén voor één rolkoffertjes over het dek. Een kledinghangertje aan de giek met een zandwitte trouwjurk, en een bijpassend overhemd. Ze hangen afwachtend aan de gestreken zeilen in gezelschap van een riante schaal fruit, koekjes en zee-bonbons. In de roef wacht een vaas verse bloemen, een trouwboeket dat klaar staat voor wat komen gaat.

We gaan zo naar de zandbank om het jacht te laten droogvallen op het wad. De laatste bruiloftsgasten, die zich gehouden hadden aan de dresscode ‘maritiem’ komen vrolijk aan boord en de schipper heet iedereen welkom. Klaar om twee dagen te deinen op de waddenzee. In de roef maak ik kennis met goedlachse hofmeester Bas, die per ongeluk een kilo Hollandse garnalen ontving in plaats van 30 oesters en matroos Lynn uit Canada. Met hun zou ik (naast het huwelijk sluiten) in de overgebleven uurtjes samenwerken als invalmatroos, voor de lol.

Rustig glijden we door het zachtgolvende water als er plotseling een schok door het schip gaat. Als bij een aardbeving liggen we plotseling stil. Altijd blijf ik verwonderd als ik vanaf het zonnige dek zie hoe de opvolgende uren het water geleidelijk wegtrekt rondom het jacht en er een schitterend strand tevoorschijn komt. Er wordt een loopplank uitgegooid en even later staat er een tafeltje met champagneglazen in the middle of nowhere.

Ed zingt: ‘I found a love, for me, darling just dive right in, follow my lead’.

Haar vader helpt haar van boord en via een erehaag komt het bruidspaar onder luid gejuich op blote voetjes bij elkaar. Met de kus werd natuurlijk niet gewacht en knuffelend luistert iedereen in een halve kring naar mijn woorden, hun liefdesverhaal over de tijd dat ze elkaar voor het eerst leerde kennen. Toen ze 18 waren, kalverliefde, en hoe ze elkaar nu vele jaren later hebben teruggevonden.

Terwijl de zon doorbreekt verklaar ik in het Fries dat ze man en frou zijn. Ze nemen een huwelijksduik en daarna tekende alle aanwezigen hun trouwboekje. Na een nacht onder de sterren hesen we de zeilen en voeren ze hun huwelijk tegemoet.

Blog geschreven door Kyra van Wirdum

Meer over trouwambtenaar Kyra van Wirdum