Gastblog geschreven door Agnes Stijnen.
Geregeld verzucht mijn collega van B&D, “ja ja het is een raar jaar 2020, maar we zitten allemaal in hetzelfde schuitje” Klopt inderdaad. In hetzelfde schuitje zitten….dat is nog te doen, maar het schuitje drijvend houden is weer een heel ander verhaal.
Ik mocht ooit een bruidspaar verbinden voor de wet. Ik kende de bruidegom al uit een heel ander circuit, en was dan ook leuk om hem weer te zien. Ook de kennismaking met zijn bruid was meer dan plezierig. Het werd een samengesteld gezin, met 5 kinderen, die al redelijk op eigen benen stonden.
Maar alles ging niet zonder slag of stoot. Ik zou bijna zeggen: natuurlijk niet. Bij samengestelde gezinnen is het niet zonder meer, dat de kinderen met elkaar en of de nieuwe partner zomaar goed overweg kunnen. Dat werd mij ook meer dan duidelijk laatst, waar tijdens het voorgesprek bleek, dat een van de kinderen, de nieuwe partner 3 maanden niet aansprak, en überhaupt niks zei tegen die nieuwe huisgenoot.
Ik zei; dat is wel karakter! Uiteindelijk kwam het goed, meer dan goed….Maar terug naar het “bekende” bruidegom-stel. Ze vertelden mij openhartig over hun verhaal en ook over hun weg, naar wat uiteindelijk “hun grote dag” zou gaan worden. Nu spreek ik heel veel aanstaande huwelijksparen, en ik geniet altijd van het vertrouwen dat de mensen me geven om hun verhaal uitgebreid te vertellen.
”Je hoeft niet alles te zeggen, maar dan weet je het wel” Dat is wat ik dan vaak hoor en waardoor een ceremonie meer gelaagd gaat worden. Een van de dingen die ik hoor, is bij een samengesteld gezin, dat de kinderen voorop staan. Zouden de kinderen het niet willen/kunnen accepteren, dan zou het allemaal niet doorgaan.
Ook heb ik wel eens gehoord, maar zelden, dat het eigen geluk, nu hetgeen was dat telde. Ook terecht tenslotte heeft iedereen zijn eigen leven en recht op zijn eigen geluk. Nu weet ik als, zelf moeder te zijn, dat het geluk van je kinderen, onlosmakelijk verbonden is, met mijn eigen geluk. Ik begrijp dus de stelling. Beide stellingen….
Maar terug naar het “bekende bruidegom-stel”……alles verliep uiteindelijk goed en ook de kinderen, jongvolwassen, schikten zich, en zagen door hun eigen helikopterview, dat het geluk van hun ouders, ook uiteindelijk hun geluk bleek te zijn. Er ontstond een mooie band, met een mix van, ik moet echt zeggen, prachtige kinderen.
Een en ander kwam ter sprake en ook dat ze de keuze hadden kunnen maken om in een veilege haven te blijven, maar dat ze de stormen aangegaan waren. Ze hadden het schuitje waarin ze allemaal zaten met zijn allen drijvend gehouden, waardoor samen het gesprek, de confrontatie, het verdriet, het geluk, als woelige baren te zien.
Ze overwonnen, en ze bevonden zich nu in rustig vaarwater. Ik dacht meteen, dat is mooi om er iets mee te doen……
Ik hou van muziek, en doe ook altijd wat met muziek. Ik kijk altijd naar de uitgezochte tekst. Ik vertaal en gebruik de tekst in de ceremonie. In dit geval zochten ze het liedje uit waarin de tekst zat; ”Een schip is veilig in de haven, maar daar is een schip niet voor gebouwd!”
De tekst was precies hoe het was……De vertaling de spijker op zijn kop! Prachtig hoe het puzzeltje op zijn plek viel. Ik verweefde het met de andere gekozen nummers als verbinding tussen mijn verhaal en het bruidspaar en hun kinderen.
Een raar jaar 2020, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje, laten we het ook allemaal proberen drijvend te houden. Een ding is altijd waar; liefde overwint alles!
Meer over trouwambtenaar Agnes Stijnen
WhatsApp Irene!