Gastblog geschreven door Manon Snoeker
Het JAwoord
Wordt er wel eens “nee” gezegd, is een vraag die ik vaak krijg. En nee, dat heb ik nog nooit meegemaakt. De eerste keer dat ik met dat fenomeen werd geconfronteerd, was tijdens het gesprek met mijn allereerste bruidspaar. Wij hadden een leuk gesprek met elkaar en tijdens dat gesprek maakte de bruid bekend dat zij van plan was om te beginnen met “nee” op de vragen die ik stellen zou. Er stond een kratje bier op het spel…
Nu is “nee” inderdaad een antwoord, maar niet het antwoord dat je verwacht als je als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand “de” vragen stelt aan het bruidspaar dat voor je verschijnt.
Met mijn allereerste huwelijksvoltrekking in het vooruitzicht en de daarbij behorende zenuwen, bedacht ik mij dat ik gewoon “ja” wilde horen, zij wilden immers trouwen. Ik vertelde de bruid dat ik haar de vraag maar één keer stellen zou en dat zij, met “nee” als antwoord, dus ongetrouwd het Raadhuis verlaten zou.
Dat was genoeg om haar van gedachten te doen veranderen en zij zei volmondig “ja” tegen de man met wie zij inmiddels meer dan 19 jaar getrouwd is.
Nee als antwoord
In de jaren die volgden is de vraag mij nog vaak gesteld en inmiddels had ik mij ook laten informeren over hoe te handelen indien ik het, ook goede, maar toch onverwachte antwoord krijg.
De ambtenaar beslist zelf hoe te handelen. Dus krijg je “nee” als antwoord dan kun je de toga uittrekken en naar huis gaan. Je kunt de vraag nog een keer stellen als je denkt dat het bruid en bruidegom wel degelijk de intentie hebben om die dag met elkaar te trouwen.
De beste optie lijkt mij om het bruidspaar mee de trouwzaal uit te nemen en te informeren naar de bedoelingen. Het kan immers zo zijn dat één van beiden op het laatste moment van gedachten is veranderd en dan is “nee” toch echt het enige goede antwoord. Blijkt dat het een grap was, hoe misplaatst ook in mijn ogen, dan zou ik hen vertellen dat ik de vragen nog slechts één keer stellen zal.
Leuke grap tijdens jullie trouwceremonie?
Ik ben ervan overtuigd dat het voor de andere partner geen leuke grap is op zo’n moment. Je bent wat zenuwachtig, je hebt lang toegeleefd naar het moment en dan blijkt dat de ander juist dát moment heeft uitgekozen om een grap uit te halen.
Op een woensdagmorgen had ik een stel voor mij uit een andere cultuur. Tijdens het stellen van de vragen stonden zij elkaar op de tenen te trappen. Ik vond het vreemd, wat respectloos ook, maar het was geen belemmering om hen in het huwelijk te laten treden. Tot de bruid als antwoord op de vraag of zij hem tot echtgenoot nam zei “dat hoop ik”, daarmee kon ik niet akkoord gaan en dus stelde ik de vraag nog een keer en zei zij “ja”. Hoe serieus deze mensen waren? Geen idee. Maar getrouwd waren ze, dat was een feit.
Zeg duidelijk JA
Dus wil je met elkaar trouwen dan is “ja” toch echt het goede antwoord. Omdat de wet duidelijke instemming vereist en omdat je je partner serieus neemt.
WhatsApp Irene!