Gastblog geschreven door Anke Minnee
Het is voor mij altijd iets extra’s, als het bruidspaar vertelt, dat er buitenlandse gasten aanwezig zijn bij hun trouwceremonie. Ik spreek vloeiend Frans, Duits en Engels en zo kun je hun gasten toch veel van de ceremonie meegeven.
Dus toen het bruidspaar vertelde, dat er Franse vrienden overkwamen, die ze kenden van hun skivakanties, zei ik: “Oh, wat leuk, dan zal ik hen in hun eigen taal toespreken”. Hun reactie was: “Kunt u dat?” “Ja, dat zal wel lukken” antwoordde ik. (Ik ben tenslotte niet voor niets prof de français ….).
Tijdens het Nederlandse welkomstwoord luisterde iedereen aandachtig en ik vroeg daarna: Jullie Franse vrienden zijn hier ook aanwezig? Zéker! En ze wezen me aan waar ze zaten. Donc moi: Bonjour à vous, les amis du couple. Soyez les bienvenus dans notre beau village de Katwijk. Ils sont supercontents que vous ayez fait un grand voyage pour être présents ici! Ce sera pas possible de tout traduire mais j’espère vous comprendrez un peu ce qui se passe ici. Et le mot le plus important aujourd’hui est: Oui…”JA” en hollandais.
Ze glimlachten vriendelijk naar me en zeiden: “Merci madame, c’est très sympa!” Ik draaide me weer naar het bruidspaar toe om in het Nederlands verder te gaan en door de doodstille trouwzaal klonk ineens keihard: “U zit toch niet over ons te lullen!!”
Wel, u begrijpt, hilariteit alom, het bruidspaar lag bijna onder hun stoel van het lachen (ik ook!) en het werd een prachtige ceremonie, met een uitbundige(!) lach, maar gelukkig ook een emotionele traan.