Gastblog geschreven door Robert Nas.
Alle gasten zaten in de kapel klaar voor de huwelijksceremonie. Echter er bleven twee stoelen leeg. Buiten wachtte ik met het bruidspaar. “Er zijn nog twee lege stoelen” zei ik. “Ja, die zijn voor mijn opa en oma. Die komen uit Friesland!” antwoordde de bruidegom. “Nou dan wachten wij daar even op. Ik ga dat de mensen even vertellen!”
Buiten werden ons geduld wel op de proef gesteld; het duurde 5 à 10 minuten. De bruidegom had het niet meer. Ik zei hem dat hij zich niet zo druk moest maken. “Joh, het komt allemaal goed. Opa en oma zijn gewoon een beetje verdwaald. Wat wil, ze zijn misschien voor het eerst buiten Friesland!”
Na een kwartier kwam er een politiebusje het pad oprijden richting kapel. Het busje stopte vlak voor de kapel en de agenten stapten uit. “Goedemiddag. Wij komen even een paar mensen brengen” en ze schoven de achterdeur open. En daar zaten trots op de achterbank opa en oma!
“We zijn in deze stad helemaal verdwaald. Nou toen hebben we gewoon de auto ergens geparkeerd en hebben de politie gebeld” verklaarde oma hun late komst.
“Die politie heeft ons opgehaald en hierheen gebracht”, vulde opa aan.
“We gaan wel met deze fijne agenten wel even op de foto” zei oma.
“Nou snel dan”, zei ik want we gaan wel beginnen.
Na de foto vroeg de bruidegom waar de auto stond; “dat zien we vanavond wel.” antwoordde oma luchtig.
Een agent overhandigde een briefje met de naam van de straat waar de auto stond.
“Gaat u vanavond maar hier naar toe! Fijne dag allemaal en jullie gefeliciteerd!” voegde de agent toe en breed lachend stapten zij in het busje en zwaaiend vertrokken zij.
Meer over trouwambtenaar Robert Nas
WhatsApp Irene!