Toen Kees en ik op 20-08-1976 in Gouda met elkaar trouwden, hadden we de ambtenaar van de burgerlijke stand nog nooit gezien. We zaten op die mooie, warme vrijdag, om half drie in de trouwzaal te wachten en om iets na half drie kwam er een voor ons volslagen vreemde man binnen gelopen. Niet in een toga, maar in een stijf en lelijk zwart pak.
Saaie trouwambtenaar
Het welkom was saai en de beste man had totaal geen moeite gedaan zich in ons te verdiepen. Het was een algemeen praatje, geen grapje, niets te lachen, eigenlijk was het om te huilen.
Toen ik, jaren later, met een vriendin langs het Goudse Stadhuis reed, vertelde ik haar over onze saaie trouwceremonie. Er was door de ambtenaar een grapje gemaakt…hij had het over de vonk die oversprong tussen de elektromonteur en de bibliothecaresse.
Bibliothecaresse ben ik al lang niet meer, ik ben gegaan voor een maatschappelijk beroep. Mijn elektromonteur vertelde dat het niet best zou zijn, als hij in zijn werk vonken zou laten overspringen, dus zelfs het grapje klopte niet. Toch hebben wij ons hele huwelijk al lol van dat ene grapje, lol om die saaie man en we weten inmiddels hoe anders en leuk het kan zijn in de trouwzaal. Juist deze saaie ambtenaar heeft bij mij iets getriggerd. Iets waardoor ik dacht: “dat kan anders, dat kan beter, dat kan leuker, dat kan persoonlijker”.
Trouwambtenaar bij de gemeente
Ik deelde dat met de vriendin waaraan ik het verhaal vertelde en nog geen twee weken later was ik trouwambtenaar in Moordrecht. De man van mijn vriendin bleek gemeente secretaris te zijn en er was een vacature. Wat een prachtige samenloop van omstandigheden. Ik kreeg bij mijn gemeente alle ruimte om het zo te gaan invullen, zoals ik dacht dat het mooi zou zijn en dat heb ik gedaan. Inmiddels zijn we al meer dan 25 jaar verder en ben ik nog steeds trouwambtenaar in dienst van mijn gemeente. Ik zie het trouwambtenaarschap nog steeds als een geweldige “bijbaan” en kon dit goed combineren met mijn bijna fulltime baan, waarbij ik op vrijdag altijd vrij was. Veel mensen trouwden het liefst op vrijdag, dus dat kwam goed uit. Ook kon ik via mijn werkgever weleens een dagje ruilen of tijd sparen door af en toe op een “trouwloze vrijdag” extra uurtjes te maken.
ZZP trouwambtenaar
Sinds 2010 ben ik ook ZZP trouwambtenaar. Heerlijk, want ik besteed graag heel veel tijd aan het verzorgen van een prachtige ceremonie. Ik maak geen verschil tussen bruidsparen die mij als ZZP’erboeken of via mijn gemeente. Aan mijn gemeente heb ik immers heel veel te danken en daarvoor haal ik graag alles uit de kast. Ik deed de ZZP huwelijken in het begin voor een super kleine vergoeding of een flesje wijn. Dat werd mij niet door iedereen in dank afgenomen. Inmiddels sta ik sinds 2014 ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Ik ben nog steeds niet de duurste trouwambtenaar, want mijn slogan is: Liefde is geven en Geven is Delen. Ik reken niet in tijd of uren, ik doe gewoon oer huwelijk alles wat er nodig is om iets moois en persoonlijks neer te zetten en ik heb er een full time baan mee gecreeerd. Ik ben heel blij met mijn werk als trouwambtenaar en geniet van ieder huwelijk en ieder bruidspaar. Het is een dankbaar vak.
De saaie ambtenaar van de gemeente Gouda en de vriendin die mij heeft voorgedragen bij mijn gemeente, zal ik altijd dankbaar blijven. Ik geniet. Lang leve de liefde!
Foto credit: Lindy Schenk
Gastblog geschreven door Ria Kuipers