Gastblog geschreven door Marie-France Aarnink-Nijssen
Altijd feest
Wat een leuk beroep heb jij! Wordt er met regelmaat gezegd, wanneer ik vertel trouwambtenaar te zijn. Bij jou is het altijd feest en is iedereen blij!
Dat ik een leuk beroep heb, dat klopt. Het mooiste vak wat er bestaat zelfs, naar mijn idee.
Ruimte voor verdriet tijdens een bruiloft
Maar altijd feest, nee, dat is het niet. En altijd iedereen blij ook niet. Mooi is het wel. Steeds weer en steeds op een andere manier.
Elkaar je jawoord geven is een mijlpaal in het leven. De ander beloven samen verder te willen gaan, samen toekomstplannen te maken, samen te dromen.
Maar ook vòòr die trouwdag was er een leven. Een leven alleen, een leven samen. En zoals men wel zegt : “ieder huisje heeft zijn kruisje”…..zo geldt dat ook voor de bruidsparen. Ieder neemt zijn eigen verhaal mee. En soms zijn dat verdrietige verhalen. En soms is dat verdriet er nog steeds. Bijvoorbeeld wanneer een ouder of zelfs één van de partners zeer ernstig ziek is.
Ongeneeslijk ziek
Ook dat maak ik mee. En ik begrijp de wens zo goed dat ondanks het donkere toekomstperspectief, je dan tóch wilt trouwen.
Vaak moet er sneller geschakeld worden omdat maanden, jaren van voorbereiding nu niet kunnen. Op de trouwdag vieren we de liefde die er is. Juist dan! En die nooit verloren zal gaan. Maar tegelijkertijd weet je en weet iedereen aanwezig van de ongeneeslijkheid van de ziekte.
Verdriet een plek geven in de trouwceremonie
Samen met het bruidspaar bespreek ik hoe we dit een plek in de ceremonie kunnen geven. Want het ís er. We kunnen er niet omheen. Een enorme uitdaging voor mij dit op een juiste, menselijke wijze aan te snijden. Maar dat de liefde gevierd moet worden die dag, dat staat buiten kijf.
Een aantal maal heb ik dit meegemaakt. Heb zelfs soms later ook de uitvaartceremonie mogen verzorgen. Een enorme opgave, maar zó dankbaar ook om te kunnen en mogen doen. Zo bijzonder om heel dicht bij een stel, maar ook bij hun vrienden en familie te mogen komen.
Eénmaal heb ik zelfs een aantal jaar later ook nog de moeder van de overleden bruid mogen trouwen. Vlak voordat ze haar dochter verloor, was ze ook haar man verloren….maar had een nieuwe liefde gevonden. En de cirkel was rond.
Marie-France Aarnink-Nijssen
WhatsApp Irene!