Gastblog geschreven door Basti Baroncini
Als het even kan, blijf ik buiten de ruzies van bruidsparen. Soms vergt dat wat stuurkunst.
Ik snap het helemaal: je huwelijk regelen is stressvol. Zeker als het perfect moet zijn. Dan is het wat moeilijker om je schouders ergens over op te halen.
Zij wil een romantische dag.
Hij een ‘vet feest’.
Het combineren van die wensen gaat redelijk goed. Tot we in ons voorgesprek bij de muziek komen. Zij denkt aan het ‘Bruidskoor’ van Richard Wagner. En als het dan toch per se modern moet, dan is Ed Sheeran ook nog wel oké.
Maar Michael Jackson? Dat is drie bruggen te ver. Dat kán toch niet op een bruiloft.
Ik maak mijn standaardgrapje voor dit soort momenten. “Zelf ben ik twee jaar geleden getrouwd op muziek van U2. Qua muziek kan alles tegenwoordig hoor. Het nummer? Still haven’t found what I’m looking for.”
Hij kan het grapje waarderen. Zij niet.
De kou blijft in de lucht.
Drie weken later gaan de metershoge gordijnen op Landgoed Groot Warnsborn open, en komt het bruidspaar tussen de zomerse bloemen naar ons toe lopen.
‘You are all the future that I desire
Girl, I need to hold you
Share my feelings in the heat of love’s embrace’
Die Michael kon best zingen, denk ik.
Als ze zitten, zeg ik plagerig: “Wat een heerlijke opening.”
De bruid lacht breed en kirt: “Zálig!”