Woorden zonder woorden -

Gastblog geschreven door Basti Baroncini

Alweer zo’n bijzonder trouwverhaal. Zij werkt bij een hogeschool in het noorden, waar hij als consultant een middagje advies geeft. Werkinhoudelijk is er een flinke mismatch, maar op persoonlijk vlak gebeurt er des te meer.

Midden dertig is ze, knap en hoogopgeleid, maar teleurgesteld in mannen heeft ze al jaren geen date meer gehad. “Het is goed zo,” dacht ze. Maar door hem wordt ze volledig uit het lood geslagen. Ze herkent iets in zijn ogen, iets van de diepte van het leven ofzo. En die klik lijkt wederzijds.

Dus brengt hij nog twee uur in de stad door, en komt zij na haar werk naar hem toe. Een plotselinge en spontane date dus.

Opgelaten komt ze binnen. Hij zit al op een grote leren bank in het café. En eerlijk is eerlijk: ze is zo zenuwachtig dat er geen woord meer uitkomt.

Totdat hij haar hand pakt, en aandachtig de palm begint te masseren. Terwijl de drankjes gebracht worden, pakt hij zonder woorden haar andere hand en gaat door naar de polsen. Langzaam glijdt alle spanning uit haar weg.

Hij keert zich om en als vanzelfsprekend verkennen haar handen zijn rug. Pas drie uur later is de dans der handen afgelopen en is er nog geen woord gezegd.

Mijn speech is vanmiddag met woorden, maar daarna geven ze elkaar toch echt de rechterhand.